miércoles, 20 de mayo de 2009

RECURSO DE INCONSTITUCIONALIDAD NÚM. 3644-2009

BOLETÍN OFICIAL DEL ESTADO
Núm. 121 Martes 19 de mayo de 2009 Sec. I. Pág. 41981
I. DISPOSICIONES GENERALES
TRIBUNAL CONSTITUCIONAL
8270
Recurso de inconstitucionalidad nº 3644-2009, en relación con la disposición adicional segunda de la Ley de la Comunidad Autónoma de Galicia 18/2008, de 29 de diciembre, de Vivienda.
El Pleno del Tribunal Constitucional, por providencia de 5 de mayo actual, ha admitido a trámite el recurso de inconstitucionalidad número 3644-2009, promovido por el Presidente del Gobierno, contra la disposición adicional segunda de la Ley de la Comunidad Autónoma de Galicia 18/2008, de 29 de diciembre, de Vivienda. Y se hace constar que por el Presidente del Gobierno se ha invocado el artículo 161.2 de la Constitución, lo que produce la suspensión de la vigencia y aplicación del precepto impugnado desde la fecha de interposición del recurso –20 de abril de 2009– para las partes del proceso, y desde la publicación del correspondiente edicto en el «Boletín Oficial del Estado» para los terceros.
Madrid, 5 de mayo de 2009.–La Secretaria de Justicia del Pleno, Herminia Palencia Guerra.
cve: BOE-A-2009-8270
http://www.boe.es BOLETÍN OFICIAL DEL ESTADO D. L.: M-1/1958 - ISSN: 0212-033X

martes, 19 de mayo de 2009

"CUESTIÓN DE VIDA O MUERTE"

Complejo intermareal Ons-O Grove (Pontevedra)

Protección del mar es "cuestión de vida o muerte”: Yudhoyono

MILENIO.COM:

El presidente indonesio hace un llamado urgente para proteger los océanos de la contaminación, el cambio climático y la sobrepesca.

Manado.- El presidente de Indonesia, Susilo Bambang Yudhoyono, hizo hoy un dramático llamado a favor de proteger los mares y océanos del mundo, en un discurso ofrecido en la primera Conferencia Mundial sobre los Océanos que se celebra en Manado, Indonesia.

"Es una cuestión de vida o muerte", afirmó. Millones de personas viven en zonas costeras y dependen de los recursos marinos, pero los océanos y mares están en riesgo por la contaminación, la sobrepesca y el cambio climático.

Los participantes en la conferencia, representantes de más de 80 países, aprobaron una declaración en la que se comprometieron a proteger los mares e instaron a la comunidad internacional a tener en cuenta la preservación de las regiones costeras y océanos en las negociaciones que se llevarán a cabo en diciembre en Copenhague para la elaboración de un nuevo acuerdo de protección del clima en la Conferencia de la ONU sobre Cambio Climático.

Asimismo, pidieron que se presenten proyectos concretos para la protección del mar ante el fondo internacional para adaptación al cambio climático, para obtener financiación.

"Debemos frenar la destrucción de los recursos marinos y costeros", exhortó Yudhoyono. "Debemos protegerlos de la depredación por el ser humanos y su uso excesivo, así como de las consecuencias dañinas del cambio climático. Debemos protegerlos para las futuras generaciones, para que puedan vivir libres de las cadenas de la pobreza".

Mañana se reunirán por primera vez los seis jefes de Estado y de gobierno del Triángulo del Coral, una gigantesca región entre Filipinas, Malaisia, Indonesia, Papua Nueva Guinea, Timor Oriental y las Islas Salomón, que alberga los arrecifes de coral con mayor biodiversidad del mundo.

Estos países acordaron amplias medidas de protección, que deberán ser concretadas en Manado.

Artículos relacionados:
http://www.europapress.es/economia/noticia-economia-pesca-espinosa-apela-conjugar-explotacion-recursos-
marinos-gestion-sostenible-conservacion-20090520164221.html

domingo, 17 de mayo de 2009

LA LEY DE COSTAS Y LAS COMUNIDADES AUTÓNOMAS

LO DICE EL DEFENSOR DEL PUEBLO en su escrito de fecha 20/04/2009. (Los subrayados son nuestros).
FUNDAMENTOS DE DERECHO:


PRIMERO.-
"No es la primera vez que una Comunidad Autónoma incide en la cuestión central que nos ocupa, la zona de servidumbre de protección del dominio público marítimo-terrestre...

...téngase presente que la competencia para deslindar, competencia estatal diseñada en los artículos 11 y concordantes LC, comprende como es lógico la de establecer el plano correspondiente, y en él ha de señalarse siempre el límite interior de la zsp (artículo 19.3 RC). Si los datos legislativos son éstos, entonces es que el establecimiento de la zsp corresponde a la Administración estatal, mediante el Ministerio, y no a ninguna otra instancia administrativa, o sea comunidades autónomas ni municipios...

Con todo, quede sentado el parecer general del Defensor del Pueblo, ya manifestado repetidas veces en sus resoluciones e informes a las Cortes Generales, acerca de la bondad de la LC como instrumento beneficioso para el tan degradado litoral español, o sea beneficioso para la generalidad de los ciudadanos aunque a tantos bienes particulares haya afectado y sigua afetando, conforme a su finalidad. La LC busca, mediante la regulación de la zsp, atajar resueltamente la sistemática agresión a la costa de nuestro país y su libre uso y disfrute, y esa finalidad no puede verse frustrada ni defraudada por intentos directos o indirectos de permitir, tolerer o amparar agresiones, aisladas o sistemáticas, qure tantas veces han venido de la mano de actuaciones "urbanísticas".

Es indudable el efecto de la LC sobre la propiedad privada de los terrenos litorales. El Defensor es consciente de que sostener la idoneidad de las soluciones arbitradas por la tan polémica ley puede transmitir la idea de que más que defender al ciudadano y sus bienes particulares lo que se está es defendiendo a la administración; pero es una impresión errónea. Ha de tenerse muy presente que la debida aplicación de la LC supone un inestimable beneficio para los ciudadanos, es decir que la desaparición de ocupaciones privativas indebidas en el litoral, la restricción de las acciones que tienden a degradarlo, sin duda puede llegar a perjudicar las espectativas de determinados particulares, pero beneficia a todos los demás, a la ciudadanía en general, que es la destinataria de los derechos de usar libre y gratuitamente el litoral, y esa posibilidad requiere la preservación del dominio público y el respeto por la zona de protección, que es de protección del dominio público, precisamente.

La LC instauró un sistema de protección del litoral nuevo, no radicalmente nuevo en las determinaciones de los espacios públicos y de las zonas de servidumbre pero sí en su aplicación rigurosa. Un sistema con el que la ciudadanía directamente afectada no estaba familiarizada. No es admisible que la intervención de la administración se centre en los supuestos más fáciles, generalmente las ocupaciones del dominio público ilegales pero de primera necesidad (única vivienda), ni que las cargas primordiales de las servidumbres recaigan en zonas con urbanización deficiente, zonas rurales o semirrurales. es lógico pensar pues que la administración urbanística encuentre en los núcleos rurales preexistentes de carácter tradicional situaciones de carga excesiva que quiere suavizar o configuraciones arquitectónicas y urbanísticas que desea preservar; asunto distinto es que con tales medidas se conduzca, si no es que se busca premeditadamente, defraudar la finalidad de la LC.

SEGUNDO.- Ya se ha dicho que no es el presente el primer intento de evitar la aplicación cabal de la Ley de Costas. En lo que se refiere a las disposiciones legislativas de las comunidades autónomas, y en concreto a Galicia, basta ahora referirse a cómo el Consello de la Xunta de Galicia aprobó un Proyecto de "Ley de ordenación urbanística y protección del medio rural de Galicia", que vendría a derogar la entonces vigente Ley del Suelo gallega de 19997. Acerca de esa Ley de 1997 se pronunció en su día el Ministerio de Medio Ambiente, por cuanto su Disposición Adicional 6ª contravenía lo dispuesto en la Ley de Costas acerca de la reducción a 20 metros de anchura de la zona de servidumbre de protección en los suelos que tuvieran la clasificación de urbanos a la entrada en vigor de la LC".

...No detallaremos por innecesario el resultado final del proyecto de ley..."

lunes, 11 de mayo de 2009

HERBA MOURA, HERBA NEGRAL, HERBA DE SANTA MARIÑA, HERBA DAS BAGAS, ¡UVAS DE CAN!

"Xa me fixarei, agora mesmo non caio". Este comentario de Vilagonde (04/05/2009 - UVAS DE CAN) fíxome cavilar e, decateime que tiña razón a miña sabia amiga descoñecida. Segundo os doutores en bioloxía Luis Alberto Sanmartín e Helena Lago en Guía da flora do litoral galego: herba moura, herba negral, herba de Santa Mariña, herba das bagas, UVAS DE CAN (Solanum nigrum), é unha herba anual, subglabra ou pubescente de floración entre xuño e outubro.

CARACTERÍSTICAS: Talo ergueito, de ata 60 cm, ramificado. Follas pecioladas, ovaladas, a rómbicas ou lanceadas, enteiras ou sinuado-dentadas, de base cuneada. Flores agrupadas en cimas de 5-10 flores. Cáliz urceolado con 5 dentes obtusos. Corola rotácea, branca, de 8-15 mm de diámetro. Estames exertos que se insiren no tubo da corola, anteras amarelas. Froito en baga verde ou negra de 6-10 mm xeralmente máis ancha que alta. As bagas conteñen solanina e son velenosas.

Esta é a herba do meu poema ROMPEN AS ONDAS...

O DÍA DAS AVES (09/05/2009)

A pita do monte (el urogallo) ou, segundo o seu nome científico Tetrao urogallus é unha ave Galiñácea en perigo de extinción. Na Escandinavia, rexión do Báltico e Rusia, polo contrario goza de boa saúde. Biolóxicamente considérase unha relíquia da era glaciar. En España, na actualidade é unha especie protexida. (Fotografía de autor descoñecido).

Pavo Real por Caggiao
Este pavo real de peito azul non fica en perigo de extinción. É fonte de crencias e tradicións: No induismo serve de montura a Kārttikeya o Skanda, o deus da guerra. No sur da India e Sri Lanka relaciónase con deidades locais ou co poder do trono, e como inspiración de pasos de baile en danzas folclóricas. É un animal de extraordinaria beleza. Din que cando desprega a cola é sinal de que vai chover.

ENLACE RECOMENDADO:

domingo, 10 de mayo de 2009

A CERDEIRA MALDITA (TRASPOSICIÓN)

-¡MALDITA CERDEIRA! -Berraba Rufino Raña mentres provocaba unha fonda ferida na cerna carnosa da árbore maldita-. ¡Tac! ¡Toc! A machada incidía rítmica de abaixo arriba, de arriba abaixo, con inclinación e saña simétricas. A fermosa cerdeira brava de catorce esplendorosos anos non daba creto ao que lle estaba a acontecer. "Prunus Avium", soportou insolacións, invernías, pragas, cancros, podreceres no corazón, virus e pulgóns que non lle impediron gozar dun porte excelente coa ramificación verticilada e a dominancia apical característica. Mais a mala poda natural propiciou que conservase as polas mortas, causantes da súa desgracia.

-"¡Ou, Deus! Constanza, cariño..."


-"É a natureza quen fixo que as cerdeiras teñámo-las pólas mortas. Necesitamos decotármonos cada ano para florecer en primavera e agasallarvos a todos co máis incitante e saboroso froito de cantos existen na terra. Mais se non nos podan, as pólas mortas invádennos e son un perigo para os meniños que agatuñan por nós para conseguir as meirandes cereixas, as máis vermellas. Trepan inconscientes e confiados, sen escoitarnos, como fixo Constanza, a filla de Rufino Raña. El tampouco me está a escoitar agora cando lle rogo que non me tronce de este xeito. ¡Pódame Rufino Raña!"

-¡Morre cerdeira maldita! Guindo do demo, ¡morre! ¡Tac! ¡Toc...! -Rufino Raña fica alleado-

Aquel día Constanza arremedando ao seu pai, colleu o varal de golpea-las pónlas da cerdeira para que caeran os froitos ao chan. Pero tiña sete anos e a vara corenta e pesaba dabondo para ela. Pousou o varal no valado e dubidou: ¿collerinas coa man? Presta, empoleirouse no muro e desde eilí alcanzou a póla máis grosa...

-"¡Non o fagas, cariño! ¡Non! Chama a teu pai. Pídelle que traia unha escada e que el te apañe cantas cereixas desexes. Non subas. ¡Non, por favor, Constanza!"

De nada serviron os afogados berros da cerdeira. A meniña balanzábase colgada da póla máis grosa e coa outra man tentaba alcanza-la seguinte rama... E ao fin conseguiuno. Só tiña que pousa-lo pé na gallada e facer forza coa man dereita.

-"¡Nesa póla non!" -desesperábase a cerdeira-. A penas fixo crac. A meniña caeu de costas coa póla morta nas manciñas. O varal ergueito perforoulle un pulmón. Nin berrou.

-"¡Constanza, cariño, meu amor!"

Constanza levaba un vestidiño branco co peto bordado, cintón con lazada, escarpíns de fío e botiñas azuis de charón. Tililaban os paxariños e o esquío, ollaba.

Francisco Díaz Sánchez (Pacodíaz)
Fotografía: Zeairi

Publicado en La Voz de Galicia (Relatos de Verán) o 23 de agosto de 2003.




sábado, 9 de mayo de 2009

REGANOSA Y EL (LIC) RÍO MANDEO

Próxima entrada:
De momento puedes visitar esta página:

jueves, 30 de abril de 2009

UVAS DE CAN

UVAS DE CAN. Tamén chamadas UVAS DO CAN (Tammus communis), planta herbácea das discoráceas, rubideira, de flores amarelas e talo sen pelo. Tamén coñecida como herba da pedra. (Cumio).

Máis información:

martes, 28 de abril de 2009

ROMPEN AS ONDAS... (LICENCIA POÉTICA)

























ROMPEN AS ONDAS...

Aos afogados de A Lanzada.

I
ROMPEN as ondas da marea altiva
tinxindo a area anacarada
de ocre, bucinas e coios brancos.

Consecutivas, xorden as ondas encristadas,
obstinadas no devalar do Mar.
Teimudas na repunta do abalar
voan moreas de pingas diminutas
fuxitivas, tecedoras de ronseis,
fouleando arcos da vella fantásticos,
efémeros e fuxidíos no aire
largacío, cara un ceo ovellado:
¡Nigromántico nubeirón cenotáfico
agoireiro do trasno maléfico!

Secuencia de luces e tronos:
Lóstregos hieráticos fenden Mar e ceo,
amosan tornados da treboada.
(O vento nevisqueiro conxélame a faciana).
Prateadas blondas ondulantes
nacen de seda, rompen e morren de cólera.
Unha tras outra, paralelas...
Encristadas, borran pertinaces
pegadas e máis pegadas,
até chegaren a min, ouh Tespíades.
¡Nin me movo do pánico que sinto!
Chegan do estrondo remoto,
son branca escuma e liques do fondo
-coma quen non quere a cousa-,
lambendo lambisqueiras as dedas dos pés
conforman xélidos trasmallos
de algas, iodo, salitre e fargallos;
Compresas con ás irreductibles,
excrementos, plástico e impagos.

Mesturado todo coa nebriña,
é gaiola do Atlántico Mar
ágarimoso, feiticeiro, xogando cos nocellos.
Rubindo polos papos, coxas e cadeiras,
coma unha taifa tanática de sereas
enguedelladas a voltas e viravoltas:
¡Perversa resaca cabrona que sentencia
e atenaza, incapaz da indulxencia!

II
BATE AS ÁS entolecido un birrio
pendurado no ar cara ó neboeiro.
Xorde da inflorescencia
das camariñas, do herbal de namorar,
dos cardos ribeiregos e caraveliños do mar,
dos codesos inda con chorimas,
das poutas de león, das uvas de can,
do ergueito verbegán,
da herba empreñadeira;
Xorde da fel da terra e da herba pulgueira...

Espantosos soan os trinos do birrio.
Perforan tímpanos e moleira.
Como atafal feríndome os miolos.
Son malos agoiros que tornan
ao resón de Ons. Do Alto do Cabalo;
Da costa escarpada de Monteagudo
parten as blondas de seda irisada
que agora me levan preso,
neste Mar de fondo, nesta maruxía...

Corvos mariños moñudos
peitean cristadas de loito.

-Aí van, un outro, outro... outro
¡Negros! Non sei cantos
nin canto tempo levo nesta deriva
atrapado nos brazos da morte.

Sen forzas nin ánimo para loitar
a vontade vaise rachando.
A tristura provoca angustias e pranto.
¡Non pode ser este o meu final,
o meu adeus ás estrelas... O meu sinal!

Máis, sinto o cansazo na ialma
e, certo pracer na intención do abandono
invadíndome ao chío das gaivotas ridoras.
¡Ao berro do birrio, un falcón peregrino
sobrevoa o intre certo da morte!

Ao cerra-los ollos ledamente,
as augas frías son confortable leito,
manseliño berce, mergullado no fondo negro
do repouso final recorfortante.

¡Canta dozura hai a carón da morte!
¡Canto medo van ao tela en fronte!

III
BERRA O BIRRIO infernais ladaíñas:
¡Aturuxo salvaxe escatolóxico!

Énchese todo de estames de estigmas;
Demochos e seres malignos
aspaventan. Desfilan as "mantidas",
ofrecidas e afogadas de Os Praceres;
Os espectros dos devanceiros, dignos,
acoden curiosos onda os céfiros, catalinas e pouvanas;
Todos van caladiños, a miña Compaña...

Son materia enriquecida en suspensión
para proveito da comunidade mariña:
Centolas, lagostas, percebes,
vieiras, nécoras, polvos, sardiña;
Cabaliños do Mar... Escualos;
Linguados, róbalos, marolas e bolos;
Esqueletos de barcos afundidos,
de homes e mozos afogados
reberetados de corais, ourizos e liques:
¡O maior centro pesqueiro do país!

IV
AS BLONDAS
de seda iriscentes
que lamben churrusqueiras
os areais de A Lanzada,
pousan a cotío no devalar meigo
AS PALABRAS DOS MORTOS,
eiquí, na area anacarada
tinxida de ocre, bucinas e coios brancos
onde eu fico, perdido na noitebra,
no arroró doutras noitebras e soidades.

V
ESTIVEN
, seica, a falar cos mortos.
Falando con eles sigo
e, seguirei neste verán sen xeito
de ventos, maruxías e terremotos.

Poema inédito de Pacodíaz.

Pontevedra, 11 de setenbro de 2002.

Fotografía: Efectos do prestige. (Autor descoñecido)


lunes, 27 de abril de 2009

EL GOBIERNO RECURRE LA LEY DE VIVIENDA DE LA XUNTA DE GALICIA

La Asociación Ecologista "SALVEMOS PONTEVEDRA" recurre la Ley...
EL CONSEJO DE MINISTROS acordó ayer (17/04/2009) recurrir ante el Tribunal Constitucional la parte de la Ley de Vivienda gallega (disposición adicional segunda) que legalizaba miles de viviendas en primera línea de playa. La norma fue una de las últimas iniciativas del ex presidente socialista Emilio Pérez Touriño.

El recurso ha sido elaborado de conformidad con los informes de los Ministerios de Medio Ambiente, y Medio Rural y Marino, y de Política Territorial, y cuenta con el dictámen favorable del Consejo de Estado.

El Gobierno con este recurso ante el Constitucional da un aviso a comunidades como Canarias que seguían el mismo camino.

La ministra Elena Espinosa (29/04/2009), aclara a los representantes de los "afectados de los núcleos del litoral de Marín" que, las edificaciones existentes dentro de la franja de servidumbre de protección, construidas antes de la entrada en vigor de la Ley de Costas, no pierden la titularidad ni son expropiadas por ésta. Aclara además, que en ellas se pueden solicitar y realizar obras de conservación y mejora, sin que ello suponga, en ningún caso, la ampliación de la edificación existente.


VER ANTECEDENTES EN EL BLOG:
(El anterior enlace está pendiente, a su vez, de varios enlaces, que son documentos originales que sirven para situar a los intoxicadores, "políticos corruptos" en el lugar que les corresponde.

LOS INTOXICADORES: Personajes que al amparo del cargo público intoxican y contaminan el ambiente, creando en los "INFRACTORES DE LA LEY DE COSTAS" (que no afectados) falsas expectativas e ilusiones, con especial ímpetu y descaro, coincidiendo con épocas electorales, llegando incluso a provocar que, el Parlamento gallego apruebe textos inconstitucionales (decretos y leyes), sólo encaminados a resolver sus propios intereses particulares y familiares y de partido, en el litoral gallego:


domingo, 26 de abril de 2009

O ESCALO. O PEIXE (EL PEZ)

O ESCALO, CACHO, CACHUZO, XARDO. O PEIXE (EL PEZ):

No noso traballo sobre o río Toxa, no apartado da fauna, esquecimos o escalo. ¡O peixe! (Chondrostoma polylepis ou, Squalius carolitertii). A bo seguro que son moitas al lagoas que temos a cotío. Tivémola nese traballo e terémolas en calquera outro no noso empeño por contar cousas. Non somos biólogos nin zoólogos, nin nada que se lle pareza, pero o peixe que nos acompañou desde meniños na nosa andaina -coñecéndoo dabondo-, ben merece unha cura de humildade e telo incluido con tódolos honores neste apartado -sen pretensiones científicas-, como integrante da fauna do río Toxa e do Xallas, aínda que, grazas as especies invasoras e aos verquidos contaminantes urbanos e industriais, fique esnaquizado sen misericordia por milleiros e milleiros.

Tamén cómpre subliñar a anguía (tamén escasa nestas latitudes), e amentar que, a cunca do Deza e unha das máis salmoneiras de Galicia. O río Deza, onde desemboca o Toxa a cachón (fervenza do Toxa), constitúe a verdadeira cabeceira para o ascenso de salmónidos. Ademáis do salmón e da troita, atópase en menor medida lamprea e solla.

Máis información sobre o peixe:

martes, 21 de abril de 2009

RÍAS GALLEGAS RESERVA DE LA BIOSFERA

Ría de Arousa por Nando
Ría de Arousa de Ferrazo
"El Tribunal Supremo ha confirmado que los depósitos de hidrocarburos levantados en el muelle de Ferrazo, junto a unos bancos marisqueros en Villagarcía de Arousa, fueron tramitados sin los preceptivos estudios de impacto ambiental, por lo que declara nulas de pleno derecho las resoluciones de la Consellería de Industria que autorizaron en 2000, bajo el Gobierno de Manuel Fraga, las instalaciones de almacenamiento de productos químicos y petrolíferos a las empresas Finsa y Foresa". (El País23/04/2009).

Es imprescindible su desmantelamiento inmediato dado el peligro existente para la salud de las personas y para el medio ambiente. ¡Enhorabuena al colectivo "Defensa da Ría de Arousa"!


Próxima entrada:

domingo, 19 de abril de 2009

miércoles, 8 de abril de 2009

CRIME. DELICTO ECOLÓXICO, FAUNA E FLORA NO TOXA E NO XALLAS

CRIME. DELICTO ECOLÓXICO, FLORA E FAUNA NAS FERVENZAS DO TOXA E DO XALLAS:

RÍO TOXA. No corazón da comarca do Deza, nun paraxe de grande interese ecolóxico e cultural premido nos cursos fluviais dos ríos Deza, Liñares, Ulla e Arnego, ademáis da espectacularidade do salto de auga de 50 metros de altura (FERVENZA DO TOXA), atopamos toda a beleza e misterio do bosque de ribeira, frondoso e variado gracias á levedade do clima (confluencia dos climas dominantes atlántico ou eurosiberiano e mediterráneo) e a elevada humidade ambiental, cuberto de multitude de fungos e liques e un ar fantasmagórico nas bretemosas mañanciñas da invernía cotía galega.

A Lagoa Sacra de Olives, preside o val do río Curantes, coa pequena fervenza do Bico de Curantes a carón da Pena do Foxo.

No curso baixo do Arnego, antes da desembocadura no Ulla, localízanse frondosas manchas de sobreiras. A fraga de ribeira goza eiquí de variedade forestal: carballo autóctono, castiro, abraira, abidueira, sobreira, aciñeira, salgueira, loureiro e, un que outro morogueiro. O sotobosque é xeneroso, exuberante, remata nas zonas máis húmidas con diversas clases de filgueira, edra...

A fauna está íntimamente ligada a os cursos fluviais, cunha grande poboación de londra, merlo acuático, martinete (picapeixes), porco teixo, rabisaco, donicela, lagarto verdinegro, garzas, paporoibos, carboneiros e mil paxaros máis. As elevadas cornixas graníticas están poboadas por especies de importancia ecolóxica coma o falcón peregrino o lagarteiro e o corvo. Tamén seica o cuco aínda cuca á primavera.

Entre os peixes, procede destacar a importancia troitera de ámbolos dous ríos (troita común), en seria regresión.

RÍO XALLAS. O río Xallas pertence á vertente atlántica galega. Nace no monte Castelo (Coristanco), discorre polos concellos de Coristanco, Santa Comba, A Baña e Zas, e forma límite entre Mazaricos, carnota e Dumbría. Finalmente, desemboca na ensenada do Ézaro, formando unha fervenza de máis de 100 metros de caida libre rodeada de espectaculares microformas graníticas no Monte Pindo. Actualmente, a fervenza está seca (pechada). As augas encoradas céibanse os domingos do verán ao medio día e, desde 2006 -pola xenerosidade dos donos do río-, os sábados á noite nun espectáculo de luminoso.

O caudal do Xallas, conta cos afluentes: O Bazar, Castiñeira, A Regueira, Mira, Esternande, Ancha, Donas, Guisande, Vilar García, entre outros, mantense constante por causa dos numerosos encoros que nel teñen construido Carburos Metálicos, hoxe FerroAtlántica. O encoro más importante (o meirande) é o de Fervenza, que data dos anos 60. En Ponte Oliveira existe outra central hidroeléctrica. Máis abaixo, atópase o encoro de Santa Uxía, construido nos anos 80. Na súa desembocadura están situadas tres centrais hidroeléctricas: Castrelo, Santa Uxía e Pindo.

Toda a zona ten un enorme interese xeológico pola súa marcada erosión fluvial e eólica. No Monte Pindo aínda despois dos devastadores incendios que o asolaron, mantense firme o carballo negral con asociacións vexetais como a arandeira (herbas dos arandos), xilbarbeira, etc., como símbolo milenario da terra galega, ademáis do acivro, loureiro sanguiño, piñeiro de repoblación e, o ameneiro (árbore esencial no mantemento dos cauces fluviais de Galicia, que demanda protección urxente), xunto con toda a flora característica da ribeira fluvial e litoral.

No entorno do río Xallas abunda o parrulo (ánade) real, a galiñola negra, o mergullón, a garza cincenta e a londra. en menor medida o gabián, miñato, papoazul, esquío e vacaloura (ésta última, en inminente perigo de extinción, a pesar de ser unha especie protexida internacionalmente).

Eilí onde estea o bosque autóctono habita a xineta, sendo asemade tamén común o ourizo cacho, lagarto verdinegro, a cobra de auga e a víbora de Seoane. Outro tesoro endémico, máis abondoso no Tambre, é o sapo de esporóns (incluido no Decreto da CE como Especie Animal de Interese Comunitario que Require Protección Estricta). E a saramaganta, entre outros.

Pero a raiña do río é a troita común http://www.usc.es/banim/doc/Hidrobiol/docs/invest01d.htm, que a pesares de todo canto se leva feito para a súa extinción, neste río, aínda sobrevive. Seica por pouco tempo (andan a repoboar equivocada e inútilmente o río con troitas contaminadas), daquela culminarase o CRIME ECOLÓXICO DO XALLAS, xa que non se trata de rematar coas troitas dun río, que xa abondaría, senón que, neste caso, as troitas esnaquizadas constitúen unha especie única. Son peixes de río que non teñen a influencia do mar no seu ADN. O río Xallas é un río especial, "quizais único no mundo": desemboca no mar pero en fervenza de caída libre dende máis de 100 metros de altura; as mareiras non afectan ao seu curso e tampouco suben outros salmónidos (reo e salmón), nin outros elementos vivos contaminantes.

Galicia ten a costa máis quebrada, versátil e rica de Europa: 1.700 kms., de lonxitude, diversidade de Rías (que deberían estar xa declaradas Reserva da Biosfera e Patrimonio da Humanidade), de ecosistemas, de microclimas e de paisaxes, que supoñen un tesouro natural de valor incalculable e irrepetible. Pero os Gobernos de Franco e os sucesivos da "nosa democracia", só teñen unha teima: devasta-lo todo a calquera precio.

Bibliografía consultada:


Incluirei calquera aportación que se me achegue para ilustrar este breve traballo.
Continuará:


lunes, 6 de abril de 2009

viernes, 3 de abril de 2009

EDAR DEL RIO LAGARES II (VIGO) LAS FECHORÍAS DE CRISTINA PAZ CURBERA, JEFA DE COSTAS DE PONTEVEDRA

09/03/2009 ANUNCIO publicado en el Boletín Oficial de Pontevedra (BOP), por el que se hace público el plano de definición provisional de la línea probable de deslinde entre los vértices 382 y 428 del deslinde aprobado por O. M. de 18/12/2003 en la desembocadura del río Lagares, t. m. de Vigo.
RESUMEN DE LAS ALEGACIONES:

"...Entendemos pues que hay una utilización torticera e inaceptable de la Disposición Transitoria 18 del Reglamento de Costas, cuyo contenido y finalidad (SÓLO EN TRAMOS DE COSTA QUE CARECEN DE DESLINDE APROBADO) son radicalmente distintos a aquel para el que se pretenden utuilizar.


En el fondo de todo el expediente subyace un intento de "legalizar" o dar cobertura legal a la ubicación de la actual y de la futura EDAR DEL RÍO LAGARES, mediente la modificación de la línea de deslinde, actuación que además de la inmoralidad que conlleva, es radicalmente ilegal (At. 44.5 de la L.C.), pudiendo incluso derivarse de la misma responsabilidades penales para quién consienta en ello...

No es de recibo que una actuación sobre un paseo marítimo de unos 0,5 km. de longitud y una superficie de 0,1 hectáreas tenga como consecuencia una pérdida de superficie de la ribera del mar de más de 4 hectáreas. Ello sólo puede obedecer a que, so pretexto de la consolidación del paseo (que como ya se ha dicho no se explica), se busca excluir del demanio público natural las instalaciones de la EDAR situada en la desembocadura del Río Lagares, instalación que, como nos ha informado el propio Ministerio de Medio Ambiente, vio en 1989 su solicitud de concesión de ocupación del dominio público marítimo-terrestre denegada y no consta que tenga títiulo habilitante."

ANTECEDENTES EN ESTE BLOG:

Ver todo sobre la EDAR del río LAGARES:

sábado, 28 de marzo de 2009

ACUICULTURA EN GALICIA 2009

Antecedentes en este blog:
http://meinteresalavida.blogspot.com/2008/10/acuicultura-2008.html

Lo que sigue es una repetición. Lo siento. Lo necesito para retomar el tema y zanjarlo por el momento:
"Plan sectorial dos parques de tecnoloxía alimentaria (DOG 20-07-2005). Rectificación de errores (DOG 03-08-2005):

RECURSO CONTENCIOSO-ADMINISTRATIVO INTERPUESTO POR LA ASOCIACIÓN ECOLOGISTA SALVEMOS PONTEVEDRA:


PROCEDIMIENTO ORDINARIO NÚM. 4457/2005 ANTE EL TRIBUNAL SUPERIOR DE JUSTICIA DE GALICIA, SALA DE LO CONTEN. ADM. SECCIÓN 2, CONTRA EL CONSELLO DA XUNTA DE GALICIA.


CODEMANDADOS:
INSUIÑA, S.L. Y ASOCIACIÓN DE PRODUCTORES DE RODABALLO DE GALICIA Y DOCE MÁS.


02/09/2008 PROVIDENCIA: "Para la votación y fallo del presente recurso se señala el próximo día 25 de Septiembre de 2008..."

17/09/2008 (DIARIO OFICIAL DE GALICIA NÚm. 180) CONSELLERÍA DE PESCA E ASAUNTOS NARÍTIMOS "Resolución do 12 de setembro de 2008, da Dirección Xeral de Recursos Mariños, pola que se lle dá publicidade ao acordo do Consello da Xunta de Galicia do 28 de agosto de 2008, polo que se aproba o Plan Galego de Acuicultura 2008".

30/09/2008 PROVIDENCIA: "Dada cuenta, se alza el señalamiento acordado para la votación y fallo del presente recurso. Procede someter a la consideración de las partes, por el plazo común de DIEZ DÍAS, la posible incidencia que sobre el presente recurso y a los efectos de desaparición de su objeto, pudiera derivarse de la aprobación por el Consello de la Xunta, en sesión del 28 de agosto, del nuevo Plan Gallego de Acuicultura..."

15/10/2008 ALEGACIONES de oposición a la consideración de la desaparición del objeto del recurso. En primer lugar, hay que tener en cuenta que el procedimiento se encuentra en fase final por cuanto ya está fijado el día para votación y fallo, tras tres años de tramitación y estudiado el asunto por el Tribunal y el ponente, no parece procedente archivar sin resolver el fondo del asunto que desde el punto de vista de la protección del medio ambiente, tiene una vital importancia para el futuro de nuestra costa.

Además, por contradecir la doctrina del Tribunal Supremo en materia de eficacia, por cuanto la Resolución por la que se aprueba el Plan Gallego de Acuicultura, activa expresamente proyectos incluidos en el anterior, que al mismo tiempo no se encuentran contemplados en el nuevo.

06/11/2008 SENTENCIA...




domingo, 15 de marzo de 2009

VAIPOLORÍO COLECTIVO ECOLOGISTA DE PONTEVEDRA

VAIPOLORÍO, COLECTIVO ECOLOGISTA DE PONTEVEDRA (foto prensa)

Desde el colectivo Ecologista "SALVEMOS PONTEVEDRA" queremos expresar a Xosé Manuel Feijoo y al conjunto del colectivo VAIPOLORÍO, nuestro agradecimiento y admiración por la entrega desinteresada que prestan al servicio del interés general; por ser un colectivo ejemplar; por ser un grupo "raro" de verdaderos ecologistas -de los que denuncian las agresiones medioambientales y, además, actúan con sus propias manos para extraer toneladas de basura del Río de Os Gafos. Porque lo hacen con rigor y sin perder la sonrisa conjunta, unánime, como se puede observar en la imagen sobre el viejo puente de piedra.

Contad con nosotros para liberar el Río a su paso por Campolongo. Estamos pendientes del "nuevo -secuestrado- PXOM de Pontevedra".

¡Gracias!, por proponer a la Asociación SALVEMOS PONTEVEDRA para el premio Ciudad de Pontevedra 2008.
Nos habeis dado un aliento importante.

EL DEFENSOR DEL PUEBLO NOS HA CONTESTADO

Con fecha 03 de marzo de 2009, el Defensor del Pueblo, Enrique Múgica Herzog, nos ha contestado al escrito de fecha 27 de febrero de 2009, para informarnos de que ha iniciado el estudio del asunto sometido a su consideración (Presentación de Recurso de Inconstitucionalidad contra la disposición adicional segunda de la Ley 18/2008, de 29 de diciembre, de vivienda de Galicia, por la que se modifica la disposición adicional tercera de la Ley 9/2002, de 30 de diciembre, de ordenación urbanística y de protección del medio rural de Galicia).

EXPEDIENTE: 09004530.

Esto no va a resolver el problema de los afectados por la Ley de Costas. Esto pretende resolver el problema de los infractores de Costas y, consolidar la quiebra del Estado de Derecho, proporcionando a los especuladores de guante blanco (políticos corruptos y amiguetes) varios millones de metros cuadrados a la orilla del mar y a la carta.

Un ejemplo de lo que está pasando en Galicia:

NOTA DE PRENSA: "PONTE SAMPAIO QUIERE SER UNA PARROQUIA AFECTADA POR LA LEY DE COSTAS".
PONTEVEDRA. "La Asociación de Héroes de Ponte Sampaio quiere que esta parroquia figure en la relación de poblaciones afectadas por la Ley de Costas. De este modo, tendría la consideración de núcleo urbano, por lo que la línea de afección se reduciría de 100 a 20 metros.

El colectivo vecinal insta a la Administración local a efectuar gestiones ante la Xunta para formar parte de la lista que aprobará el Parlamento gallego el próximo día 17".

En Canarias pretenden ir más allá y están enfadados porque los gallegos les han copiado la idea, y se han adelantado.

Esperamos la contestación del Presidente del Gobierno, José Luis Rodriguez Zapatero, antes de que Nuñez Feijoo tome posesión, se instale en la poltrona, y nos implante la CIUDAD LINEAL LITORAL.