
Máis información:
La tierra, el mar, el aire, los ecosistemas, la biodiversidad...
Austrapotamobius pallipes. Caranguexo de río. (Cangrejo de río)
O caudal do Xallas, conta cos afluentes: O Bazar, Castiñeira, A Regueira, Mira, Esternande, Ancha, Donas, Guisande, Vilar García, entre outros, mantense constante por causa dos numerosos encoros que nel teñen construido Carburos Metálicos, hoxe FerroAtlántica. O encoro más importante (o meirande) é o de Fervenza, que data dos anos 60. En Ponte Oliveira existe outra central hidroeléctrica. Máis abaixo, atópase o encoro de Santa Uxía, construido nos anos 80. Na súa desembocadura están situadas tres centrais hidroeléctricas: Castrelo, Santa Uxía e Pindo.
Toda a zona ten un enorme interese xeológico pola súa marcada erosión fluvial e eólica. No Monte Pindo aínda despois dos devastadores incendios que o asolaron, mantense firme o carballo negral con asociacións vexetais como a arandeira (herbas dos arandos), xilbarbeira, etc., como símbolo milenario da terra galega, ademáis do acivro, loureiro sanguiño, piñeiro de repoblación e, o ameneiro (árbore esencial no mantemento dos cauces fluviais de Galicia, que demanda protección urxente), xunto con toda a flora característica da ribeira fluvial e litoral.
No entorno do río Xallas abunda o parrulo (ánade) real, a galiñola negra, o mergullón, a garza cincenta e a londra. en menor medida o gabián, miñato, papoazul, esquío e vacaloura (ésta última, en inminente perigo de extinción, a pesar de ser unha especie protexida internacionalmente).
Eilí onde estea o bosque autóctono habita a xineta, sendo asemade tamén común o ourizo cacho, lagarto verdinegro, a cobra de auga e a víbora de Seoane. Outro tesoro endémico, máis abondoso no Tambre, é o sapo de esporóns (incluido no Decreto da CE como Especie Animal de Interese Comunitario que Require Protección Estricta). E a saramaganta, entre outros.
Pero a raiña do río é a troita común http://www.usc.es/banim/doc/Hidrobiol/docs/invest01d.htm, que a pesares de todo canto se leva feito para a súa extinción, neste río, aínda sobrevive. Seica por pouco tempo (andan a repoboar equivocada e inútilmente o río con troitas contaminadas), daquela culminarase o CRIME ECOLÓXICO DO XALLAS, xa que non se trata de rematar coas troitas dun río, que xa abondaría, senón que, neste caso, as troitas esnaquizadas constitúen unha especie única. Son peixes de río que non teñen a influencia do mar no seu ADN. O río Xallas é un río especial, "quizais único no mundo": desemboca no mar pero en fervenza de caída libre dende máis de 100 metros de altura; as mareiras non afectan ao seu curso e tampouco suben outros salmónidos (reo e salmón), nin outros elementos vivos contaminantes.